Een man vliegt in een heteluchtballon boven het land en beseft dat hij verdwaald is.
Hij ziet beneden een man lopen en daalt tot hij binnen gehoorafstand is...
"Neem me niet kwalijk," roept hij, "Kunt u mij misschien helpen? Ik heb mijn vriend beloofd hem een half uur geleden ergens te ontmoeten, maar ik weet niet waar ik ben!"
De man beneden antwoordt: "Ja. U bent in een heteluchtballon en zweeft ongeveer 10 meter boven
de grond. U bevindt zich tussen de 40 en 42
graden noorderbreedte en tussen de 58 en 60 graden
westerlengte."
"U bent zeker een Systeem Beheerder" zegt de man in de heteluchtballon.
"Inderdaad" zegt de ander, "maar hoe weet u dat?"
"Nou", zegt de man in de ballon: "alles wat u zegt
is technisch gesproken juist, maar ik heb helemaal
niets aan die informatie. En al met al ben ik nog steeds verdwaald."
De man op de grond kijkt peinzend omhoog en zegt: "U bent zeker manager?"
"Dat klopt", zegt de man in de ballon: "maar hoe
weet u dat?"
"Eenvoudig. U heeft geen idee waar u bent. U weet al helemaal niet waar u naartoe gaat. U heeft iets
beloofd terwijl u geen idee heeft hoe u die belofte moet waarmaken en u verwacht van mij dat ik uw probleem oplos. U verkeert nog steeds in dezelfde positie als voor wij elkaar ontmoetten, maar op een of andere manier is het nu ineens mijn schuld."
De nieuwe werknemer stond wat hulpeloos bij de papierversnipperaar.
"Kan ik u helpen?", vroeg een secretaresse.
"Ja," zei hij, "hoe werkt dat ding?"
"Heel simpel," zegt ze, en pakte het dikke dossier en stopte het in de
versnipperaar.
"Bedankt, maar waar komen de kopieën er nu uit?"
De reden waarom ik mijn secretaresse ontslagen heb:
's Morgens werd ik wakker en was 45. Alhoewel ik me niet bijzonder goed voelde hoopte ik toch dat mijn vrouw mij gelukkige verjaardag zou wensen. Tot mijner teleurstelling zei ze niet eens goedemorgen. Bij het onbijt hebben de kinderen mij niet eens aangesproken.
Op het werk aangekomen, riep mijn secretaresse :"Gelukkige verjaardag".
Gelukkig dat ik was dat toch iemand aan mij dacht, maar anderzijds was ze de enige.
Zelfs de collega's herinnerden zich niets van mijn verjaardag.
Tegen de middag stelde mijn secretaresse voor om samen een hap te gaan eten. Het was het leukste dat men mij al had voorgesteld die dag.
Dus zijn we samen een apperitief gaan drinken en dan gaan eten.
Op de terugweg vroeg ze zich af waarom terug naar het bureau te gaan.
Het was een mooie dag, dus vroeg ze om bij haar thuis de dag te gaan doorbrengen. Eens bij haar aangekomen, bood ze mij een glas aan en zei :
" Stoort het als ik mij wat relaxer ga aankleden?"
Geen twijfel, het ging een zeer interessante namiddag worden.
Zij stapte haar slaapkamer in, en kwam terug met een grote verjaardagstaart, gevolgd door mijn echtgenote, mijn kinderen, mijn baas en enkele collega's.
...en ik, ik zat daar in 't salon compleet in mijne flikker.